Don Ketje Calzone: “giovanile di Atletica Helmond grazie”.

Don Ketje Calzone had hulp nodig in een pizza-oorlog met de familie Domino en daarom zijn intrede genomen in een geheime locatie op het terrein van het Belgische Il Mata. De jeugd was vol opwinding om de Don te helpen. Nadat de slaapplaatsen verdeeld en ingericht waren, sommige hadden een complete schoenenkast gemaakt waarop Zalando jaloers kan zijn, klonk de muziek van the Godfather door het gebouw en over het buitenterrein. Nieuwsgierig kwam iedereen kijken en stond voor de dichte deur van de geheime locatie. Toen Don Ketje en Capo Rocco gereed waren om de families te ontvangen kon iedereen één voor één naar binnen en plaatsnemen aan de gereserveerde familietafels. Capo Rocco heette allen van harte welkom en legde uit waarom Don Ketje hulp nodig had en wat er van de families verwacht werd. Ondertussen was het buiten donker genoeg geworden om met het eerste smokkelspel op het buitenterrrein te beginnen. De handelaren en douane-beambten waren al verstopt maar als ware kooplui werd er door de families flink onderhandeld over de koop en verkoop. Een enkeling moest terug naar de bank om een lening aan te vragen. Nadat de pizza’s waren geteld en de eerste scores op het scorebord werden ingevuld, kon Don Ketje gaan rusten. Dit gold niet voor de kinderen en de rest van de familie Calzone. Er was een groot vuur aangestoken en er werd in het donker driftig met een verlichte bal gevoetbald. Regelmatig gingen er kinderen slapen en werd het beneden rustiger, maar boven was daar geen sprake van! Er moest natuurlijk flink nagepraat worden en de tactiek voor de volgende dag doorgesproken, er werd tot diep in de nacht flink overlegd, dacht de begeleiding. Op de benedenverdieping ging het Maffia-kapitaal tijdens het kaarten over de tafel. Het werd duidelijk dat de trainers voor een goede conditie hadden gezorgd, er waren kinderen bij die meer dan 20 keer naar beneden kwamen waardoor Humberto met het traplopen ook aan zijn conditie kon werken, wat zal hij hard gaan bij het NK estafette eind deze maand. Nadat de gasten op de bovenverdieping klaar waren met het “werkoverleg” werd het kapitaal van de Calzones opgeborgen in de kluis en kon het merendeel van de Calzones nog een paar uurtjes slapen. Capo Rocco hield als een echte Capo de wacht over zijn familie.

Het was vroeg dag in het prachtige gebouw van de Maat. De familie Calzone wilde gedoucht hebben voor het ontbijt. Omdat het even duurde voor het warme water de douchekop bereikt had, was de eerste doucher meteen klaarwakker. Door het formaat van de douchekabine kon je niet ontkomen aan het koude water. Zachtjesaan werd de eetkamer weer gevuld met kindergeluid van de jongste jeugd. Natuurlijk moest er even gewacht worden op de oudere jeugd maar iets na 8 uur kon met het ontbijt begonnen worden. Na wat vrije tijd waarvan de jeugd gretig gebruik maakte schalmde de Godfather-muziek weer over het terrein. Het was het sein van Don Ketje en iedereen begaf zich weer naar het geheime Il Mata. Het ochtendprogramma werd doorgesproken en de eerste vier opdrachten konden uitgevoerd worden. Gelukkig had Don Ketje Jupiter, de Romeinse oppergod en god van de hemel en het onweer omgekocht en regende het alleen thuis in Helmond en hield de regen boven Il Mata op. De pizzarace, smokkelrace, het sguadro tiro en het pantaloni appandere zorgden voor mooie scores.
Don Ketje was vooral onder de indruk van Marco, het manneke bleef maar liefst meer dan 3 minuten aan een broek hangen. Daarna werd samen in de eetkamer genoten van een heerlijke lunch met crema di pomodore en brodo di pollo naar keuze. Maar ook het gewone brood en krentenbollen gingen er goed in.

Na de lunch kreeg iedereen vrije tijd en omdat Don Ketje niet genoeg euro’s aan Jupiter had betaald kwam er toch een regenbuitje. Dat was op zich geen ramp want dan kon er geoefend worden voor het feest van vanavond ter ere van twee Amerikaanse gasten die op bezoek kwamen. Zij hadden in New York de pizza-oorlog van de familie Domino gewonnen en waren door Don Ketje om raad gevraagd. De reserves in de kluis werden aangebroken en Jupiter zorgde weer voor droog weer nadat de Godfathermuziek weer over het terrein ging.

De nieuwe tussenstand werd genoteerd en de families werden verdeeld over de auto’s voor een uitstapje op vijf minuten afstand van “De Maat”. Uitgelaten ging iedereen het losse zand van het Zilvermeer op. De temperatuur was te laag om te zwemmen maar dat weerhield niemand ervan om zich drie uur lang te vermaken op het park. De oudere jeugd werkte aan de conditie op een hoge “losse zandberg”. Als je niet snel genoeg bij de bal was moest je die achterna, bergaf ging wel maar door het mulle zand weer omhoog was lastiger. In datzelfde zand was het Rion gelukt om een kuil van anderhalve meter diep te spitten waarin regelmatig een familielid “onderdook”. Van Sofie was een prachtige zeemeermin gemaakt door een creatieve Frieda. De jongste familieleden hadden een soort draaimolen ontdekt die ontzettend hard kon gaan, waarin uiteindelijk ook de oudere jeugd belandde. Als je op de buitenste rand stond ging je ontzettend hard, Thijs werd gelanceerd en kon door zijn hoge snelheid maar net een zitbank ontwijken en koerste op een dikke boom af, die hij op het allerlaatste moment ook nog net kon ontwijken.
Gies kon zijn voeten niet op de bodem houden en vloog letterlijk door de lucht. Daarna liet Bo de ouderen zien hoe je met behulp van het losse zand heel hard van de 25 meter hoge glijbaan kon gaan. Nadat iedereen zich uitgeleefd had in het mooie park werd aan het terugreisje begonnen. Terwijl de jeugd de puntjes op de i ging zetten voor hun optredens werd buiten alles klaar gezet voor de barbecue. Het dagprogramma had voor hongerige kinderen gezorgd die meerdere keren vlees, salades en rauwkost opschepten. Maar er was teveel eten voor de families Napoletana, Caprese, Viennese, Diavola en Calzone. Gelukkig draaide er tijdens het eten een auto van de bewaking van de New Yorkse gasten het terrein op die de veiligheid moesten komen controleren. Nadat ze een snelle blik over het terrein en de aanwezige families hadden laten gaan, schoven ze aan bij de barbecue. Daan M. en Stefano B. hadden een hele reis achter de rug die ze hongerig had gemaakt wat ervoor zorgde dat er geen vlees over bleef, al was Stefano B. met elf stukken wel de grootste afnemer. Nadat ze ook nog twee stokbroden en salades achter de kiezen hadden werd gezamenlijk alles opgeruimd. De vier families hadden zich ondertussen omgekleed en opgemaakt voor het grote feest van de avond.

De Godfather ging weer over het terrein en de sjieke families maakten hun opwachting in Il Mata waar de twee beveiligers waakten over de achterdeur. Toen deze openging traden de hoge Amerikaanse gasten binnen. Ze maakten met iedereen kennis en namen plaats in de jury. Iedere familie verzorgde een optreden: “We no speak Americano”, “Cose delle Vita”, “New York New York” en “Marina” werden op geweldi
ge wijze vertolkt waarvoor de jury punten toekende. Na ieder optreden volgde er quizvragen voor de overige familieleden waar ook punten mee verdiend konden worden. Nadat de Amerikaanse gasten afscheid hadden genomen zocht een enkeling zijn bed op, de Amerikaanse bewakers probeerden geld van de familie Calzone te winnen met kaarten, maar of het helemaal eerlijk ging……..

Het was eerder rustig in “De Maat” dan de avond ervoor, waardoor er een vendetta ging plaatsvinden. Na poolshoogte te hebben genomen en de Calzones er zeker van waren dat iedereen sliep werden de rumoerigen van de eerste nacht voorzien van een mooie tatoeage. Ook al hoorde hij niet tot de doelgroep, toch werd Jeroen hier ook het slachtoffer van. Hij had zijn door Thijs getekende baard van het feest afgewassen, en werd weer van beginnende baardgroei voorzien. De tekenaar kon zich niet inhouden toen hij Jeroen met bloot bovenlijf uit zijn slaapzak zag liggen en tekende een mooie stropdas……… Jeroen zag de humor er ’s morgens wel van in.

Op de laatste dag was Capo Rocco weer erg vroeg opgestaan en na een “verkwikkende” douche helemaal klaar om de families te wekken. Nadat hij vrijdagmiddag de kookaccessoires had gezien, keek hij hier al twee dagen handenwrijvend naar uit. De maat van de koekenpan was van een indrukwekkend kaliber (er kunnen 200 personen verblijven). Omdat we niet genoeg eieren over hadden om een omeletje in deze pan te maken werd de pan vergezeld van een dito maat soeplepel. Humberto en Danilo volgden met een X-maatje kleiner maar het was nog een super large formaat. Nadat eerst de junioren dachten dat ze het in Rome hoorden donderen was de jongste jeugd aan de beurt. Zoals te verwachten na twee korte nachten kwam het ontbijt een beetje aarzelend op gang. Blijkbaar had Don Ketje gisteren Jupiter genoeg bijbetaald want ook vandaag hadden we weer droog weer. Niet dat dat voor de jeugd veel uitmaakte want die hielden het toch niet droog bij de Prosecco race, sponzo di volley en tiro di tomato. Nadat iedereen in de pauze weer wat bekomen was, kwam la fotocamera del fotografo Nicolo tevoorschijn en moest iedereen poseren voor de groepsfoto. Merijn was er niet bij, hij was profondamente addormentato. Na de foto probeerden de families bij de laatste spellen nog wat punten bij elkaar te schrapen. Bij het opmaken van de laatste tussenstand voor het eindspel stond de familie Napoletana er het beste voor. Maar voor de beslissing viel werden er eerst nog panini wiener geserveerd door een team van Trattoria Ronaldo.

Kort na de lunch reden de eerste ouders van de familieleden het terrein op. Nadat ook de ouders opgenomen waren in de families werd met het laatste spel begonnen. De percorso di guerra moest met het hele team overwonnen worden. Onder luide aanmoedigingen kwamen alle families over de finish.
Na de finish bleek dat de familie Napoletana de winst niet meer had afgestaan. Don Ketje had een verse pizza Calzone laten maken die de winnaars zich lieten smaken. Daarna was er nog een gezellig samenzijn op de buitenbanken gevolgd door een gezamenlijk opruimen van de slaapzalen. Tassen werden ingepakt en het gebouw was met hulp van het overgekomen Helmondse schoonmaakbedrijf in no-time schoon.

Don Ketje kijkt tevreden terug op een eerste zeer geslaagd KATH en bedankt alle familieleden, die zonder afluisterapparatuur, zich ingezet hebben om er samen een fantastisch kamp van te maken.