Groepsfoto kamp 2018
Voor het vierde kamp van AtH (KAtH) had Ketje een bidbook ingediend om de Kathlympisch Spelen naar de Belgische Maat te halen. Het was hem gelukt, de AtH-jeugd kon eindelijk op Kathlympisch niveau laten zien hoe goed ze getraind zijn.
Nadat de slaapplaatsen in het Katletenhotel waren ingericht, kon de officiële opening op Ketjes Plaza plaatsvinden. Maar voor het zover was, kwam Tim zijn natte schoenen en sokken ruilen voor droge. En als er één natte schoen over het slootdammetje is, dus zagen we na Tim, Timo terug komen met natte voeten. Daarna kwam Tim alweer en toen kon natuurlijk Pepijn niet achterblijven. Toen iedereen zijn voetjes weer op het droge had kon de officiële opening beginnen. De deelnemende landen Katar, Katzachstan, Mauwritanië en Poezbekistan werden met luid gejuich ontvangen. De Kathlympische hymne schalde over het terrein van de M(i)aa(uw)t. Terwijl de vlag door Martijn werd gehesen, bracht Rolf de vlam binnen. Het vuur werd ontstoken en na nog een afsluitend vuurwerk waren de Spelen geopend. Het was vanaf nu zaak om de vlam tijdens het hele kamp te laten branden. De ouders vertrokken waarna het vrijdagavondspel kon beginnen. Voor ieder land waren er letters op het terrein verstopt. Er moesten zoveel mogelijk letters gevonden worden waarmee later woorden gevormd konden worden. De eerste scores van het weekend waren hiermee binnen. Mauwritanië ging aan de leiding: “Yel, Yel, Yel, Mauwritanië wint het wel”. Daar waren de andere landen het niet mee eens. Simon hield het Kathlympisch vuur brandend wat een grote aantrekkingskracht had op de jeugd. Iedereen bleef lang buiten, maar uiteindelijk druppelde iedereen het Kathletenhotel binnen. Maar van slapen was nog lang geen sprake. Na middernacht werd het langzaamaan rustiger, Simon had nog de zorg over de vlam: keep going, keep going!
Op zaterdagmorgen was duidelijk dat Simon zijn best had gedaan, de vlam brandde nog. Na het uitgebreide ontbijt was de jeugd niet te houden, maar gelukkig was het schitterend weer en kon iedereen naar buiten. Iets voor tien uur werden op Ketjes Plaza de eerste medailles uitgereikt, die speciaal voor deze Spelen gemaakt waren. De winnaars van het vrijdagavondspel mochten het podium op voor de Ceremonie Protocatlaire. Ondertussen waren de spellen klaargezet voor het ochtendprogramma. Er werd in een poule Kathlympisch trefbal gespeeld waarbij de winnaars elkaar ’s middags zouden treffen in een finaleronde. Verder was er een 200 meter hindernisbaan die zo snel mogelijk afgelegd moest worden. Deze werd gewonnen door Timo van Katzachstan met landgenoot Marco op de tweede plaats. Een stukje verder moest water in een lekkend bakje overgebracht worden waarbij Simon de start voordeed om daarna iedereen luid aan te moedigen: keep going, keep going! Katar bracht het meeste water over, op de voet gevolgd door Poezbekistan. Na een stevige lunch was er ruimte voor vrije tijd die de meesten gebruikten om de zaterdagavond voor te bereiden. Daarvoor stonden er nog vier proeven en een trefbal-finale op het programma. Bij het ‘langhangen’ kwamen er een paar verrassingen naar voren; zo kon Aron zijn voetjes lang van de grond af houden, maar was Tariq de winnaar van het spel en scoorde veel punten voor Poezbekistan. Tijdens het spel schalde het keep going, keep going over het terrein en werden de deelnemers enthousiast en fanatiek om zich te verbeteren. Bij het sponzenspel werd de samenwerking op de proef gesteld. Behalve modderspetters op de deelnemers, leverde dit spel Katzachstan het meeste punten op. Iets rustiger ging het toe bij de cijfercodeloop. Er moesten cijfercodes gelopen worden waarbij de cijfercode die steeds langer werd onthouden moest worden. Poezbekistan onthield 10 getallen, Mike van Katar was bij 12 maar moest net als Poezbekistan opnieuw beginnen. Mauwritanische Marta onthield een reeks van 14 getallen. Joep uit Katzachstan was de grote winnaar, hij onthield een reeks van maar liefst 18 getallen en dirigeerde bovendien zijn landgenoten naar de juiste cijfers. Bij de Kathlympische combinatie moest een bal gehaald worden die in een vak met fietsband en dopje gemikt moest worden. Lieve nam de aanwijzingen van Henkie ter harte en won dit onderdeel glansrijk. Het lukte haar als enige de bal in het dopje te krijgen en de maximale score binnen te halen. Haar land Katzachstan won hier bovendien als team. Na het opmaken van tussenstand gingen de teams bijna gelijk op. In het verliezersronde van het Kathlympisch trefbaltoernooi troffen Katar en Katzachstan elkaar om de derde en vierde plaats, welke door Katzachstan gewonnen werd. In een superspannende finale moest Tariq het in de laatste minuten in zijn eentje opnemen tegen heel Mauwritanië. En wat bood hij een tegenstand. Onder luide aanmoedigingen keep going, keep going! bleef hij lang op de been. Uiteindelijk moest hij het hoofd buigen en kon Mauwritanië haar yel nog eens laten horen. Maar lang tijd om van de overwinning te genieten gunden ze zichzelf niet. Er was weer vrije tijd waarbij de vlam, de sloot en de hoge klimbomen favoriet waren. Bovendien was er tijd om een vlag te maken of om aan de opdracht van de avond te werken. De chefs de mission van de landen hadden de opdracht een week geleden al gekregen maar wisten toen nog niet wie hun landgenoten waren.
Na de barbecue vond het avondprogramma plaats in de M(i)aa(uw)t. Dit bestond uit een quiz van vier ronden en een optreden met de opdracht ‘promoot je land’. Eerst werd de tussenstand weer opgemaakt waarbij duidelijk werd dat elk land nog kon winnen. Bij de quiz over AtH en atletiek haalde Poezbekistan de meeste punten binnen. Katar mocht als eerste hun land promoten. Ze kwamen met diverse wetenswaardigheden over hun land en deelden chocola uit. Katzachstan kwam met trompetgeschal en vlagzwaaiend binnen en toonde hun nationale kat waarna iedereen kon genieten van de meegebrachte kattenbrokken. Mauwritanië toonde trots hun vlag en hadden naast hun nationale turnster Sofie ook twee nationale breakdancers Abel en Jari die hun show onder luid applaus opvoerden. Nationaal armdrukkampioen Cas daagde de concurrentie uit de andere landen uit om hem te verslaan. Chef de mission Marta praatte het geheel vloeiend aan elkaar. Het werd duidelijk dat het voor Poezbekistan moeilijk werd om Mauwritanië te verslaan. Ook zij kwamen vlaggenzwaaiend op. Ploegleider Tariq stelde de nationale atleet en voetballers voor. Terwijl die hun kunsten lieten zien, zong Carla het lied ‘Als ik later groot ben’. Zij deed dit vol overgave wat terug te zien was in de punten die door de jury Daan, Rianne en Simon toegekend werden. Mauwritanië won met slechts één punt verschil van Poezbekistan. Na dit alles werd er weer een wandelingetje gemaakt naar het vuur wat Simon nog steeds brandend hield; keep going, keep going! Terwijl de eerste pupillen naar bed gingen, maar het grootste deel de kans aangreep om weer lang op te blijven, stond er nog een avondspel voor de junioren en A-pupillen in het donker op het programma. Sanne begon aarzelend aan dit spel, maar was uiteindelijk de grote winnares. Bij terugkomst was het voor de allerjongsten bedtijd. Nadat Simon ’s nachts zijn vuur nog een keer gecontroleerd had, daalde de rust over de M(i)aa(uw)t.
Kort na zonsopkomst werden de deuren weer geopend en de vlam gecontroleerd; hij brandde nog steeds. De kinderen werden door Daan, Joël en Rianne ‘op zijn Daans’ gewekt. Na het gezamenlijke ontbijt kon de jeugd weer hun gang gaan, waarbij enkelen wel heel hoog in de bomen klommen. Cas nam hierbij het voortouw en klom zo’n 15 tot 20 meter omhoog tot in het topje. Toen Tim en Marco daarbij kwamen, werd het teveel voor de top die langzaam begon door te buigen. Voordat de laatste spelronde begon werd de tussenstand opgemaakt. Het was bijzonder spannend wat de kinderen nog fanatieker maakten. Bij het sokkenspel brachten drie landen dezelfde hoeveelheid water over. Katzachstan was de winnaar. Bij Hoofdbal waren de verschillen heel erg groot. Poezbekistan was hier veruit het beste. Kwam de rest amper in de dubbele cijfers, het lukte hen om 48 keer de finishlijn te passeren: keep going, keep going. Via dakgoten wist Poezbekistan weer de meeste punten te halen, al bleef Mauwritanië erg dichtbij. Bij de Kathlympische Stafette liep Aron de meeste keren op en neer, maar waren de teams erg aan elkaar gewaagd. De soep en worstenbroodjes gingen er na deze ochtend wel in. Na een Ceremonie Protocatlaire werd de teams het eindspel uitgelegd. Door het vinden van hints moesten diverse vragen en puzzels opgelost worden om de code van een kist te kunnen kraken. Naar gelang het aantal punten verdiend tijdens het kamp werd de voorsprong bij vertrek berekend. Even leek het erop dat Katar het spel leidde, maar Mauwritanië had nog niet alle opgeloste vraagstukken ingeleverd. Het werd een nek-aan-nekrace waarbij Katar toch de eerste poging deed om met hun gevonden cijfercode de kisten te kraken. Helaas was er één getal niet juist en bleef de kist gesloten. Mauwritanië stond te trappelen om het ook te proberen. Zij hadden wel de goede code en: ‘Yel, yel, yel, Mauwritanië won het wel’ was het antwoord.
Ook het vierde jeugdkamp was dankzij de deelnemende jeugd weer een succes. Waarbij keep going, keep going de aanmoediging was die iedereen enthousiast maakte. AtH-jeugd en begeleiding nogmaals bedankt en: keep going, keep going……….