Groepsfoto KATH 2022
Ook al zat mascotte Ketje vast in een gamespel “click for help” sloeg Ketje over. Hij organiseerde het achtste jeugdkamp in het Belgische Mol. Jeugdkamp de Maat werd omgetoverd in Game Matia. Tijdens de Real Life Games ging de jeugd de computerspellen in het echt naspelen. De beste groep mocht Ketje helpen.
Op vrijdagavond druppelden de deelnemers binnen. Nadat iedereen een slaapplek had gevonden werden de groepen ingedeeld. De namen mochten ze dit jaar zelf bedenken. De ouders werden uitgezwaaid waarna Daan het avondspel “Drie dezelfde” uitlegde. Het leek een simpel spel maar in de praktijk was het moeilijker, kondigde Daan aan. Dat was ook zo: was blauw wel blauw of ook wit, kon het ook lila zijn? Daar kwam nog bij dat twee hele fanatieke jagers rondliepen. Je hoorde Ruud en Twan regelmatig roepen: “pak ze, pak ze”. Later in de nacht bleek dat nog een consequentie te hebben. Na meer dan een uur in het bos bezig te zijn geweest, kon de eerste tussenstand opgemaakt worden. Ook dat was niet wat het leek. Dit jaar kwam 7 keer het rad op tafel. Iedere groep moest in totaal 7 keer draaien waarna de stand totaal veranderde. Je kon alles kwijt raken, punten verdubbelen, plus- of minpunten krijgen, ruilen met een andere groep of punten schenken. De “raddraaier” bij de tafel slaakte ook vaak een zucht van spanning.
De groep van Anouk en Jorg had een aantal lingoballen gevonden tijdens het spel waardoor de keuze van de groepsnaam makkelijk werd: team Lingo.
In tegenstelling tot de beslissing die vooraf genomen was, kon door de gevallen regen het kampvuur toch doorgaan. Het was gezellig druk rondom het vuur waar de marshmallows weer favoriet waren. Na het kampvuur bleef het druk buiten, binnen werd onder leiding van Henkie flink gepuzzeld. Ondertussen was ook de ontbijtruimte versierd voor de jarige Lotte die 7 jaar werd. Het bericht kwam van boven dat ze naar beneden wilde om toch weer met de anderen te spelen. Dus alles snel opgeruimd, ze snapte niet dat de anderen naar beneden mochten en zij moest wachten. Vier pupillen lieten weten 2 nachten wakker te blijven. O.k. dat mag, we zullen wel zien. Om half 12 kwamen ze vragen hoe laat het was: 1 uur. Even later weer: 2 uur. Totdat eentje zo slim was om het binnen aan de kaartende junioren te gaan vragen. “Het is binnen pas 12 uur”. In het antwoord dat dat het tijdsverschil was tussen binnen en buiten trapten ze niet in. Gewapend met horloge lieten we de junioren zien dat onze tijd klopte, Gelukkig speelden ze het spelletje mee. Toen ze de tijd weer vroegen was het antwoord 11 uur. Dat was de genadeklap. Zo moe en dan pas elf uur, dat gingen ze niet de hele nacht volhouden. Dat het inmiddels al 2 uur was wisten ze niet. De junioren konden niet naar bed, zij hadden pizza’s besteld. De dichtstbijzijnde die nog open was moest uit Herentals komen. Dus het kon wel even duren, maakt niet uit, ze wachten. Na enige tijd draaide er een auto het terrein op en iedereen vloog naar buiten. Helaas geen pizza maar politie die op zoek was naar iemand. Hadden Ruud en Twan iets te hard geroepen tijdens het avondspel? Na 2 uur wachten kwam het bericht dat de pizzastrijder was gearriveerd. Doos na doos werd leeg gegeten. Langzaamaan werd het rustig op het terrein. Behalve bij de junioren jongens waar een paar nieuwen op de slaapzaal de rest wakker hielden. Niet wetende dat de rest al lol had om de wraak die ze de volgende nacht zouden nemen. Uiteindelijk was het een paar uur rustig in en buiten het gebouw.
De ballonnen en een gouden 7 hingen achter de stoel van de jarige Lotte op zaterdag. Jordi had een AtH-kroon gemaakt waarop ook Ketje niet ontbrak. Op alle ontbijtborden lag cake met chocolade, behalve bij Lotte. Onder luid gezang werd die van haar met 7 brandende kaarsjes binnen gebracht, Na het uitblazen en de felicitaties mocht ze 7 cadeautjes uitpakken. De penningmeester is blij dat Henkie niet op het kamp jarig is.
Het begon een beetje te regenen, gelukkig konden we schuiven binnen het programma. Om elf uur werd begonnen met de eerste helft van de ochtendspellen, meteen na de lunch kon dat programma dan verder afgemaakt worden. Ondertussen was niet alleen de naam Team Lingo bekend, maar ook de rest van de namen. Abel en Sofie Softway Surfers, Sanne Exploding Ketje, Marta Super Martia Bros, Mike team driewieler en Jordi de blauwe strijders.
Voor de escaperoom was een slaapkamer met zolder omgetoverd tot een knusse woonkamer. Hier waren diverse aanwijzingen om met een code te ontsnappen. Team Lingo was het enige team dat de codes wist te vinden maar zij werden dan ook gesponsord door Wijbosch kermis.
De Angry Birds moesten worden omgegooid waarbij de koning meer punten opleverde. Niet iedereen had in de gaten dat Henkie geen Angry Bird maar spelleider was. Hij werd diverse keren, ook op minder fijne plekken, geraakt. In een wild stukje bos met schuilmogelijkheden werd Call of Duty gespeeld. Met een waterpistool de tegenstander op de rug raken is nog niet zo makkelijk. Tegelijkertijd is er niks leuker dan rondstruinen en je tegenstander raken, zeker met een waterpistool.
Met stoepkrijt was voor Pacman een doolhof uitgezet wat geblinddoekt doorlopen moest worden. Via aanwijzingen van je teamgenoten naar de uitgang en dan ook nog proberen tennisballen mee te nemen voor bonuspunten. Wat werd er goed naar elkaar geluisterd.
Drie teams tegelijk in actie bij de dopjesdans. Drie kleuren dopjes waar omheen gelopen moest worden. Van iedere kleur een minder dan deelnemers. Als er een kleur geroepen werd, moest je dat dopje oppakken. Er viel iedere keer een deelnemer af. Hier bleek dat Sten, pas 1 week lid, al een goede conditie heeft. Met nog een aantal trainingen kan hij wellicht voor een verrassing zorgen in het cross-seizoen.
Daarnaast hing een autoband aan een boom met een grijper erbij, Het was de bedoeling om geblinddoekt zittend in de hangende band met een grijper zoveel mogelijk spullen van de ene bak naar de andere te brengen. Ook dit op aanwijzingen van teamgenoten. Na drie spelrondes was het tijd voor de lunch. De broodjes knakworst konden in de zon worden opgegeten. Na de lunch ging het tweede gedeelte van start wat even onderbroken werd voor appeltaart. Lotte was nog steeds jarig. Er werd volop gestreden voor de punten maar het onverbiddelijke rad kwam weer op tafel. De tussenstand werd weer totaal overhoop gehaald.
Twan wilde de barbecue buiten zetten maar er kwamen een paar donkere wolken aangedreven. Hij besloot nog even te wachten. Even later volgde een enorme hoosbui. Heel het terrein stond in korte tijd blank. Een aantal kinderen vond het prachtig en stonden tot bijna aan hun knieën in het water. Gelukkig hadden we ook een ontstoppingsbedrijf in ons midden. Die hadden het rioolputje gevonden en begonnen de bladeren en stokken te verwijderen. Het water werd weggezogen waardoor een enorme draaikolk ontstond. Wat een plezier hebben ze ermee gehad. Tijd om de handen te wassen en flink te eten bij de BBQ. Ondertussen hadden de groepshoofden de opdracht gekregen voor het optreden van de avond. Verwerk een van de spellen op een of andere manier. Anouk had wat kleding te drogen gehangen en dacht een kledingstuk te missen…..
Bij het avondprogramma, 6 optredens en 4 quizrondes, werd duidelijk dat de korte nacht zijn tol begon te eisen. Natuurlijk gaf niemand dat toe. Hoofd op de ellebogen of zelfs op tafel, donkere walletjes onder de ogen en stille kinderen die normaal het hoogste woord hebben, is bewijs genoeg. De optredens waren zeer divers. Team Lingo trakteerde op een potje Lingo waarbij ze gebruik maakten van de ballen die ze vrijdagavond gevonden hadden. De Softway Surfers, Exploding Ketje en Super Martia Bros toonden allemaal een game waarin teamleden werden weggeschoten en Pacman rondliep. Het laatste team had een verrassende wending toen Jimi van kleding wisselde. De blauwe strijders beelden op verschillende manieren een grijper uit. Spullen die werden weggehaald in een winkel, een kind ontvoerd in een vuilniszak. Tot slot refereerde Jordi nog even aan zijn optreden van vorig jaar met “En deze is speciaal voor Ruud en Jamez”. Tot grote hilariteit zag Anouk haar sportbeha weer terug. Ook die was dus gegrepen. Het optreden van de avond was, wat de schrijver van dit stuk betreft, Aron die een prachtig lied ten gehore bracht. Hij was zenuwachtig om dit voor zo´n groot publiek te doen. Maar tjonge, wat kan Aron zingen! Natuurlijk was Lotte nog steeds jarig dus mocht zijn trakteren. De tweede traktatieronde zocht ze hulp, ook bij haar begon het potje met energie op te raken. Dachten we.
Nadat het rad weer was opgeborgen stond voor de junioren en A-pupillen (die wilden) een soort dropping op het programma. We dachten dat de achterblijvende pupillen wel gingen slapen, nog niet. Jarige Lotte ging in ieder geval niet, ze wilde lang genieten van haar dag. De “droppers’ werden in drie groepen gedeeld en konden niet wachten om te vertrekken. Terwijl de pupillen een voor een toch toegaven aan hun vermoeidheid en hun bed opzochten, werd de eerste groep zonder telefoons weggebracht. Ze kregen alleen een kaart en een toeristisch boekje over de gemeente Mol mee waarin ze aanwijzingen konden vinden over de controlepost (maar dat wisten ze niet). Hier kregen ze nog een aanwijzing waar ze werden opgehaald. Na een aantal jaren in Mol de vakantie hebben doorgebracht was Anouk duidelijk in het voordeel. Ze wist meteen de plaats op de kaart waar ze waren afgezet, ze vermoedde zelfs het eindpunt al. Ondanks dat ze geen stem meer had, loodste ze haar groep als eerste naar het eindpunt. Pupillen Mick en Raven wilden op Yori wachten die mee was op de dropping. Wat waren ze blij toen Yori er was en ze doodvermoeid naar bed konden. Dat waren ook de nieuwen van de juniorenkamer die snakten naar hun bed. Toen ze sliepen kwam de wraak van de rest voor de eerste nacht. Gewapend met deksels en soeplepels was het een enorm lawaai midden in de nacht. Guus zat dan ook rechtop in zijn bed. Uiteindelijk heeft iedereen nog een aantal uren geslapen.
Toen op zondag ook Adam wakker was werd het laatste ontbijt naar binnen gewerkt. In het ochtendprogramma werden de laatste spellen gespeeld. De escaperoom en de dopjesdans moesten nog door een aantal teams gespeeld worden. Daarnaast 4 nieuwe spellen.
Het rek bij Tetris moet zo goed mogelijk met Tetrisblokken gevuld worden. Bij Duck Hunt moesten de eendjes vol geraakt worden met een waterpistool. Ook al kwam het niet zo hard aan als de ballen gisteren bij Henkie, toch nam Twan als spelleider wel wat afstand. Sommige eenden zwommen hard over tafel. Bij 4 op een rij namen twee teams het tegen elkaar op. Oranje en witte dopjes werden gelegd. Dit spel dreef Joep tot wanhoop. Hij zag in de verte waar het dopje gelegd moest worden, wees daarop en toch werd het ergens anders neergelegd. Bij het laatste spel “de onzichtbare brug” kon Joep helemaal los. Een groot aantal vakken waren op de grond getekend waarbij je via een onzichtbare brug de overkant moest halen. Je mocht de moeilijkheidsgraad, makkelijk-normaal-moeilijk-niet te doen, zelf kiezen. Even naar de route kijken en dan gaan. Joep slaagde er 2 keer in via niet te doen aan de overkant te komen. Jullie schrijver heeft de bruggen gezien, ze waren echt niet te doen.
Tijdens de lunch bleef er een worstenbroodje over, dat wordt moeilijk delen. Jordi had de oplossing. “Wie wil er nog een worstenbroodje”, als een volleerde bruid gooide hij het broodje over zijn schouder. Tim ving het uit de lucht. Er waren ook nog eieren over. Wie wil er een ei? Wie wil er nog een ei? Adam stapte uit de vanggroep. Na een aantal eieren om het vertrouwen te winnen, kwam er natuurlijk een rauw ei. Joep en Mike vingen het samen. Adam: “Ik wist het”. Omdat er nog een paar eieren over waren vroeg Jordi of hij er 3 op Mike zijn hoofd kapot mocht slaan voor 100 euro. Dat vond Mike goed. Op het derde ei wachtend zei Mike: En nu nummer drie. Jordi liet weten die niet te doen en liep hard weg. Natuurlijk had hij de lachers op zijn hand. Er was nog een blikje Surströmming van vorig jaar over. Een aantal wilden dat wel proberen voor punten. Na overleg met Daan werd er geboden en kon Tim zijn gang gaan. Het blikje ging open en de geur van rotte haring sloeg meteen op je adem. Maar Tim fikste het en kreeg 450 punten. Toen kwam het rad en… de groep van Tim was alle punten kwijt. Het was weer een geschuif tussen de teams. De uiteindelijke winnaar was Team Lingo.
Nadat alles opgeruimd was en op het kampterrein de rust was teruggekeerd, zette Ruud met de gevonden bal het eerste spel voor de volgende groep vast klaar.
We willen Abel, Adam, Anna-Bella, Anne-Sophie, Anouk, Aron, Daphne, Elise, Guus, Imke, Jade, Jamez, Jimi, Joep, Jordi, Jorg, Kenzi, Kevin, Lente, Lieve, Lise, Lotte, Marta, Merel, Mick, Mike, Minke, Nina, Noor, Raven, Rick, Roos, Sanne, Sofie, Sophie, Sten, Thomas, Tim, Willem en Yori bedanken dat jullie er met en voor elkaar een geweldig kamp van hebben gemaakt.