Ketje the Kid had via de media meegekregen dat niet alleen hij en de The Lincoln Town Regulators in het bezit waren van een flinke buit van hun overvallen. Ook in de lage landen bleken er bendes te zijn die veel goud, zilver en brons hadden binnengehaald. Dus vond The Kid het tijd om die bendes uit te nodigen op zijn geheime locatie Fort Tamaño om uit te maken wie de beste roversbende heeft.
Net als voorgaande jaren waren de slaapplekken snel ingericht waarbij de oudste junioren hun intrek namen in het vrijstaande slaapgebouw. “The good, the bad and the ugly” klonk over het terrein, voor de “ervaren KAtH-ers” het sein dat ze bij Ketje the Kid in de saloon verwacht werden. Daar konden de teams aan de voor hen gereserveerde tafels plaatsnemen waarna de opdracht van the Kid aan de bendes werd uitgelegd. De opdracht was simpel: zoveel mogelijk geld proberen te winnen, maar wel op blijven letten zodat het niet nog sneller verloren werd of geroofd door de Regulators. Er werd geen tussenstand bekend gemaakt zodat niemand wist wie het meeste geld bezat.
De eerste kans om geld te winnen bood zich aan toen de ouders Tamaño hadden verlaten. Eerst kregen de bendeleiders de spelregels uitgelegd waarna ze met hun groep de tactiek konden gaan bespreken om zoveel mogelijk geld, (getrainde) paarden en aanverwante artikelen te roven bij het postkoetsspel. Terwijl Martijn zijn oog liet vallen op de design-gordijnen in de keuken kregen ook de hulpouders hun instructies. Ketje had met de manitou onderhandeld waardoor de voorspelde grote hoeveelheid regen wegbleef, slechts een klein buitje motregen was voor de bendes een extra tegenstander. Het eerste verdiende geld werd angstvallig bijgehouden waardoor niemand wist wat de tussenstand was. Nadat binnen de inwendige mens was gevuld, ging iedereen weer naar buiten waar het gebruikelijke vuur inmiddels brandde en de marshmallows konden worden geroosterd. Toen al het hout opgebrand was, verspreidde de jeugd zich over het binnen- en buitenterrein. Spelletjes werden tevoorschijn gehaald en natuurlijk werd er door de ouderen gekaart. Vorig jaar had Henri bewezen dat hij de jongste jeugd kon laten slapen, dat mocht hij nu weer voor zijn rekening nemen. Maar er waren erbij die wel heel veel energie hadden….
De meisjes die op de bovenverdieping “sliepen” hadden veel tijd nodig om de eerste avond door te spreken. Natuurlijk kwamen ze tussendoor geregeld naar beneden om naar de sanitaire ruimte te gaan waarbij Maebh iedere keer een andere pyjama aanhad. Het aantal meegebrachte tassen was hiermee ook meteen verklaard. Het geldbedrag in de kaartpot liep hoog op, de teleurstelling was groot bij Karel toen hij flink wat geld verloor. Toen hij er op werd gewezen dat het maar nepgeld was wilde hij daar niks van weten: “zo is de emotie toch veel mooier”. Hoe verder in de nacht hoe rustiger het werd in de gebouwen al wist Johnny Cash van geen ophouden. Ook het groepje kaarters werd steeds kleiner totdat er uiteindelijk twee diehards overbleven, we noemen geen namen maar ze hebben veel aan de voorbereiding van het KAtH gedaan. Na een rondje over de accommodatie en er verzekerd van te zijn dat iedereen sliep (behalve Johan die lag wakker op bed de wacht te houden over de pupillen) was het tijd om te gaan slapen. Maar het was inmiddels zo laat/vroeg dat de afweging werd gemaakt dat het beter was om nu niet in slaap te vallen, dan maar een bakske koffie en een “koude” douche. Maar geen koud water voor Rolf die had eindelijk na 3 jaar een warme douche gevonden. Nadat de eieren op het vuur waren gezet en de koffie door begon te druppelen meldde Johan zich al vroeg in de keuken, dag 2 kon beginnen.
Het regende in de vroege ochtend maar the Kid fluisterde dat alles goed kwam als wij maar vertrouwen hadden in de manitou. De eerste kinderen, waarom altijd de jongsten?, meldden zich aan het ontbijt. Om ook de junioren aan tafel te krijgen werd het grote keukenmateriaal van stal
gehaald. Gewapend met soeplepels en deksels werd de rust van de junioren verstoord. Sportief als ze zijn nam de jeugd daarna plaats aan tafel. Er werd goed ontbeten waarbij ook de fipronilloze eieren er goed ingingen. Ketje kreeg gelijk; het was buiten inmiddels droog en zelfs de zon, zoals het hoort in New-Mexico, begon te schijnen. “The good, the bad en the ugly” klonk weer over het terrein. Wat een discipline heeft de jeugd dan: vanuit alle uithoeken kwamen ze naar de saloon. Thijmen en Rion moesten van ver komen, die waren met een schop aan de rand van het terrein een rivierbedding aan het verplaatsen.
Met als thema Wilde Westen moest er natuurlijk bij een spel goud binnengehaald worden waarvoor flink op en neer gelopen moest worden. Bij het pijltjes schieten belandden diverse pijltjes in het doel: een rond gat in een dikke kartonnen doos. Een aantal werden met zoveel kracht weggeblazen dat ze bleven hangen in het karton. Jeffrey spande de kroon, zijn pijltje ging dwars door de doos heen. Via diverse aanwijzingen moest binnen 20 minuten een schatkist gevonden worden. Dat dit niet zo heel gemakkelijk was blijkt uit het resultaat: slechts een halve groep vond de kist bovenop de heuvel of had de rest net als Johan de heuvel over het hoofd gezien? Bij het handelsspel moesten diverse gewichten geschat worden waarbij het opviel dat de jongsten hier beter in waren dan de ouderen. Nadat het verdiende geld verdeeld was over de groepen kon aan de lunch begonnen worden. Toen
iedereen de sopa de tomate en pollo en de rest van de lunch binnen had en ook de chauffeur van Jeroen en Thijs zich tegoed had gedaan aan de sopa werden zij, bedolven onder succeswensen, uitgezwaaid voor hun reis naar Helmond. Zij hadden zich ingeschreven voor een loop bij de Dierdonkfeesten. Afgesproken was dat ze hard zouden lopen zodat ze op tijd terug zouden zijn voor het avondeten. Afspraak is afspraak: ze wonnen allebei hun wedstrijd. De zon scheen ondertussen uitbundig waardoor de kinderen extra genoten van de vrije middag. Thijmen en Rion liepen gewapend met hun schop richting hun project om dit verder af te maken. Er werd volop gekaart onder begeleiding van de klanken van Johnny Cash. Buiten in de zon werden totempalen geverfd, toen deze rechtop werden gezet om te drogen zagen we dat ook de picknicktafels veranderd waren
van kleur. Omdat we niet wisten of de eigenaar van Modern Art hield hebben we het maar weggepoetst. Niet alleen de palen en tafels waren beschilderd. Ian, die als een ware Herman Brood de verfkwast hanteerde, bezorgde Pepijn die tegenover hem zat een bespikkelde buik. Omdat Pepijn
een keer achterom had gekeken ging het patroon op zijn rug verder. In de zon genietend van de uitgelaten kinderen zagen we in een dichte dikke hoge boom een witte hoed ontzettend snel naar boven klimmen. Terwijl Joep dacht dat de witte hoed niet meer naar beneden kon dacht Tim daar duidelijk anders over. Net zo snel als hij boven was, stond hij ook weer beneden. Goed voorbeeld doet goed volgen: er doken verschillende klimgeiten de boom in, Abel zelfs op blote voeten. De meisjes hadden een andere interesse: de make-uptas kwam tevoorschijn waarbij het opmaken van jongens altijd voor extra lol zorgt. Alles werd begeleid door de klanken van Johnny Cash.
Toen de winnende Jeroen en Thijs weer arriveerden kon iedereen aanvallen op de frites en aanverwante etenswaren. Om verontruste ouders gerust te stellen stonden er ook gezonde dingen op het menu maar dat waren niet de hardlopers. Na het eten namen we afscheid van Dirk die uitgenodigd was om deel te nemen aan de jaarlijkse Internationale High Jump Meeting in Zoetermeer. Zijn goede prestaties van afgelopen jaar waren dus ook buiten Helmond bekend.
Toen “the good, the bad and the ugly” klonk was de saloon omgetoverd in een casino waar veel gewonnen maar ook verloren kon worden. Ieder bendelid mocht op eigen houtje aan tafels plaatsnemen en de spellen spelen. Als de jongsten geld wonnen gingen ze dat vol trots aan hun leider melden. Er werd volop gedobbeld, Black Jack gespeeld en de paarden deden hun best in de paardenrace. Daan, die Dirk verving kreeg zijn paard niet in beweging. Na 6 worpbeurten met de dobbelsteen stond zijn paard slechts op 10. Alexandra’s paard had de snelheid er wel goed inzitten: zij gooide, tot frustratie van Gies, bijna iedere keer zes. Ook Adam’s paard had de snelheid erin, zijn paard bereikte diverse keren winnend de eindstreep waarmee hij flink wat geld binnenhaalde. Bij de fruitmachine viel het niet mee om drie zelfde afbeeldingen te hebben. Het lukte slechts een enkeling waarbij het Tim bovendien lukte om drie keer een Ketje tevoorschijn te halen. Bij de roulette ging veel geld om. De jongste van alle deelnemers, Storm was hier de grootverdiener, hij stopte 1000 euro in zijn broekzak. Dat was precies het bedrag wat Grietje in een andere ronde verloor. De korte nacht van vrijdag op zaterdag en de hele zaterdag begonnen hun tol te eisen. Verrassend gemakkelijk gingen de meeste pupillen slapen. Ook enkele D-junioren doken hun bed in maar moesten er weer uit. Voor alle junioren stond er nog een ouderwetse dropping op het programma.
Nadat alle telefoons ingeleverd waren, werden ze in groepen gedropt in het donkere buitengebied tussen Mataño en Postel. In dat gebied is het pikkedonker en er staan geen of heel weinig huizen. Het enige wat ze tegen zijn gekomen waren nachtvissers en een zatlap in een auto. Opdracht was: welke groep is het dichtst bij de 60 minuten weer terug in Mataño. Het waren de D-junioren die er slechts 2 minuten vanaf zaten. Bij terugkomst zaten ze allemaal vol verhalen over de vissers, de zatlap en de sluis waar een groep onbedoeld overheen gegaan was. De meesten doken meteen hun bed in om nieuwe energie op te doen voor de zondag. Daarom lukte het de begeleiding ook om deze nacht een aantal uurtjes slaap te pakken.
Rolf had beloofd om zondagochtend niet langs te komen met pan en soeplepel. Maar Daan heet geen Rolf en ging gewapend met gastoeter bij de jeugd langs en liet ook het alarm nog afgaan. Iedereen verscheen aan het ontbijt maar er waren er die twee handen nodig hadden om het hoofd te ondersteunen. Het zou een zware ochtend worden, ook al liet de zon zich regelmatig zien. Meteen na het ontbijt werd er niet gevoetbald maar heerste er rust in een kring op de zonnige stenen binnenplaats. Karel was met Ninja bezig en kreeg diverse volgers. Na de junioren volgde er
nog een sessie met de pupillen.
Natuurlijk hoort er in het Wilde Westen lasso te worden geworpen waarbij Mike het achterste paard wist te vangen. Thijs liet zijn bierglas het behendigst over de tafels schuiven en tot stilstand komen in het laatste smalste vakje. Bij het pistoolschieten kwam tactiek om de hoek kijken, maar er was ook aangekondigd dat er op sluwheid getest zou worden. Enkelen hadden in de gaten dat je de waterstraal het beste op het flesje kon richten en dan omhoog via het flesje, het balletje eraf spuiten. Eljah was hier heel bedreven in. Het schieten met de grote katapult die tussen twee dikke bomen
was bevestigd leverde een verrassing op. De jongste kinderen, met name Lieve, schoten het verst. Waardoor Tom op het idee kwam dat je zo laag mogelijk moest zijn op het moment van afschieten. Dit werkte inderdaad, waardoor we een tip hebben voor het ministerie van Defensie. Mocht er ooit een ouderwetse grondoorlog komen: dan laat je Rion en Thijmen de loopgraven graven en zet je Tom er in met een katapult. Bij de lunch werden de traditionele broodjes salchicha geserveerd, gevolgd door vanille en/of chocolade vla. Onze eigen kok Jeffrey wist van het plastic wegwerpbakje gevuld met Campina vla een waar culinair toetje te maken. De vla werd voorzien van een nette rozet van slagroom.
Na de lunch werden de groepsleiders ontboden en werd het geld geteld en de stand opgemaakt. Tegelijkertijd werd hen meegedeeld dat alles voor niks was geweest. Het ging maar om een spel: het allerlaatste wat die middag gespeeld zou gaan worden: Paardenbord (gebaseerd op Ganzenbord). Daan die de groep van Dirk vandaag leidde was daar niet zo blij mee, zij gingen aan de leiding en moesten daarom het spel op -6 beginnen. Er werd fanatiek gegooid en de paardenkoppen verzet, waarbij het soms gebeurde dat een bende een opdracht moest uitvoeren. Bij drie bendes ging het paard net voor de finish dood en moesten daarom opnieuw beginnen. Welke groep er gewonnen heeft is niet zo belangrijk wel dat we terug kunnen kijken op weer een fantastisch jeugdkamp, daarom Abel, Adam, Alexandra, Anouk, Carla, Cas, Claire, Dirk, Eljah, Gies, Grietje, Ian, Jeffrey, Jeroen, Joep, Jorg, Karel, Laura, Lieve, Madelief, Maebh, Marco, Marta, Merijn, Mike, Pepijn, Rion, Sanne, Siem, Sofie, Storm, Thijmen, Thijs, Tim, Timo, Tom en Veerle bedankt dat jullie er samen met elkaar een geweldig weekend van hebben gemaakt.
—
Terwijl zijn groep het Paardenbord won sprong Dirk in Zoetermeer over 1.93 en werd hiermee 2e in de categorie onder 23 jaar. Lara kwam dit weekend in Lille uit voor een Limburgs team en werd 14e bij ver met 4.34.