Kamp KATH 2021
Na een noodgedwongen uitstapje vorig jaar naar een andere locatie streken we dit jaar voor ons jeugdkamp weer neer op het oude nest van jeugdkamp de Maat in Mol. Ketje wilde daar tijdens een safari op zoek naar de Big Five. Helaas waren Gargamel en Azraël in de buurt gezien en moesten de Smurfen beschermd worden tegen deze twee. Ketje had daarvoor de hulp van de AtH-Smurfen ingeroepen. (Daan was eigenlijk gewoon door de junioren met twee taarten omgekocht om het thema te veranderen.)
Snelle Smurf stond de jeugd en ouders op te wachten aan de ingang van het terrein. Hij bracht niet alleen een glimlach op het gezicht van de deelnemers maar ook van passerende automobilisten.
Natuurlijk hadden we dit jaar vlaaien en taarten bij de ontvangst die wel in de smurf vielen. De bekende toeter klonk over het terrein waarop de jeugd vanuit alle hoeken en gaten naar de Maat stroomde. In de jungle werd de groepsindeling bekend gemaakt. De buffels, leeuwen, olifanten, neushoorns en luipaarden werden ingedeeld volgens de bekende leeftijdsindeling. Timo en Mike zouden later instromen omdat ze naar het NK junioren in Amersfoort waren. Daarna werden de slaapzalen ingedeeld. Nadat de ouders uitgezwaaid waren, konden we met de uitleg van het avondspel beginnen.
Bij terugkomst in de jungle lagen de standaard van Ketje en zijn safarihoedje op de grond. Er was een briefje achtergelaten dat hij ontvoerd was. Gelukkig waren er enkele aanwijzingen in het bos en konden de groepen naar hem op zoek. De olifanten (van Marta) hadden als enige de juiste oplossing: Ketje had het zelf in scène gezet en lag in een geparkeerde auto. Ruud en Attila hadden ondertussen het kampvuur flink opgestookt en kregen gezelschap van de jeugd die in no-time de marshmallows roosterden. Er was volop activiteit voor het gebouw met diverse spellen en ballen. Die activiteit verplaatste zich toen een strandbal in de dakgoot belandde. Vanaf het balkonnetje bij de pupillenslaapzaal werd geprobeerd om met een leren bal hard tegen de strandbal aan te gooien. Het wilde niet lukken. Er werd een makkelijkere manier bedacht. De lichtste en jongste van de kinderen in de dakgoot zetten en die naar de bal laten lopen. Gelukkig konden we voorkomen dat Jamez in de goot werd gezet. Groot was het gejuich toen de bal eindelijk geraakt werd totdat deze door de dakgoot de hoek omrolde waar de dakgoot verder ging. Weg bal. Toen was het voor Ruud tijd om de ladder te pakken en de bal stoïcijns uit de goot te halen. Het junglegeluid op de achtergrond ging ongestoord door, af en toe kwamen olifanten voorbij. De oudere jeugd vermaakte zich buiten voor het gebouw waar twee pupillen met een strandbal naar de begeleiding begonnen te slaan. Daarmee was het spel bal hoog houden begonnen. Er kwamen steeds meer kinderen bij, het aantal werd hoger en hoger daarmee ook het aantal slagen. Waarop Jordi riep: ”bij 100 mogen we gaan slapen”. Even was ik bang dat die 100 dus expres nooit gehaald zou worden. Maar de wil om te winnen en de 100 te halen was groot. 100 was echter geen sein om te gaan slapen, het bleef buiten en binnen nog een hele tijd onrustig. Ondertussen was Timo vanuit Amersfoort gearriveerd en keek tevreden terug op zijn NK-debuut. Na 3 uur, half 4 werd het rustiger, ook omdat de junioren meisjes in het aparte slaapgebouw verbleven. De geluiden vanuit dat gebouw drongen niet door in het hoofdgebouw, wat dus aanmerkelijk meer rust opleverde dan eerdere jaren. Hiermee staat de slaapplek voor de meisjes voor de komende jaren vast.
In de keuken was het vroeg dag waar Henkie niet zijn gewilde ontbijt kon bereiden omdat hij zijn citruspers vergeten was. Dan moet je creatief worden met citroenen persen…… Na het gezamenlijke ontbijt was het voor Daan tijd om de spellen klaar te gaan zetten en voor de jeugd om buiten het terrein bij daglicht te gaan verkennen. Gisteravond waren er die vroegen of ze naar het bos mochten en bij de eerste boom al stopten, nu konden ze met een gerust hart verder. Binnen in de Junglemaat kregen de Big Five uitleg over de spellen. Sofie had de raad dat ze in de jungle stil moest zijn om de dieren en Gargamel niet wakker te maken wel heel letterlijk opgevat. Er kwam geen decibel meer uit. Bij het Smurfbal wat in poulefase werd gespeeld werden de drie flessen angstvallig beschermd. De grootste verrassing kwam van de luipaarden die tegen de leeuwen hun achterstand van 2-0 omzette in een 2-3 overwinning. Mede hierdoor spelen ze morgen de finale tegen de buffels. Bij het liaanslingeren informeerde Jorg of hij zonder liaan mocht springen. Bij het jungle-smurf-memory spel werden verschillende tactieken gebruikt. 800 gesponsorde juichbandjes konden we eindelijk gebruiken bij de slangste slinger. Om iedere arm een bandje ophalen, naar het verzamelpunt brengen waar ze aan elkaar gemaakt moesten worden tot de slangste slinger. De slingerlengte varieerde van 11 tot 28 meter. Gelukkig kreeg de doos met bandjes een goede bestemming. Sarah kan nog jaren smurfen.
’s Middags was er levend Stratego waarbij iedere groep een stuk bos tot zijn beschikking kreeg om drie smurfen te verstoppen. Doel was de smurfen te verdedigen en die van anderen te vinden. Iedereen had een kaartje met diersoort en waarde. Het ging als een lopend vuurtje rond dat Abel heel gevaarlijk was en bijna iedereen kon tikken. Abel en Joep hadden het vermoeden dat Ruud een smurf in de zijzak van zijn broek had zitten. Ruud schudde ze allebei van zich af en vroeg wat ze moesten. Groot was de teleurstelling toen hij een flesje water liet zien. Lieve zag plat getrapt gras wat erop kon duidde dat er een groep gelopen had. En ja hoor, er lag een smurf verstopt. Jordi had een leeg flesje in het bos gevonden wat hem op een idee bracht. Hij kwam in de keuken schmink vragen waarmee hij het flesje omtoverde in een smurf. Niet alleen het flesje maar ook de keuken droeg daarna de clubkleuren. De tussenstand werd na dit spel opgemaakt. Nadat de olifanten vrijdagavond al gewonnen hadden werd de voorsprong door de ochtendspellen vergroot. Maar door Stratego kwamen de andere teams weer dichterbij. Aan het eind van de middag werd de opdracht voor de optredens bekend gemaakt. Verwerk de diersoort van je groep in je optreden. De radertjes van de creatieve breinen begonnen meteen te draaien. We waren benieuwd.
Er kwamen twee kleine miezerbuitjes over de Maat maar het was droog toen de barbecue aangemaakt werd. De hele dag buiten bezig zijn had er voor gezorgd dat er goed gesmurfd werd. Toen ook de laatste bus slagroom op was konden we op gaan ruimen en de groepen gaan oefenen.
De optredens op zaterdagavond werden afgewisseld met de bekende quizrondes. Marta, groepsleider van de olifanten kondigde aan het dit jaar over een andere smurf te gooien. Dus geen lied en geen polonaise maar een toneelstukje. We weten nu waarom Thomas zo weinig geslapen heeft afgelopen nacht. Hij was zich aan het voorbereiden op zijn rol als slaapsmurf. Hij speelde zijn rol uitstekend. Abel van de neushoorns had een kleine smurf aan zijn hand die graag verhaaltjes en liedjes hoorde over neushoorns. De leeuwen van Timo waren nog niet te zien maar Lieve kondigde wel leeuwentemmer Gerard aan voor een spetterend optreden. De leeuwen kwamen binnen maar luisterden totaal niet naar Gerard, waarop Gerard de zweep in de ring smurfde. De leeuwen leken wel pubers of niet, Gerard? Na een korte pauze volgde het optreden van de buffels. Ze hadden een tekst geschreven op Oya Lélé over buffels. Jordi smurfde het met flair in een glitterjurkje. Jamez die terug kwam van de WC kwam binnen en stond stomverbaasd met de klink in zijn hand te kijken “ben ik wel goed?” Om kort daarna in schaterlachen uit te barsten. Uiteraard sloten de buffels hun feestje af met een polonaise. Goed voorbeeld doet goed volgen: de luipaarden hadden onze quiz geïmiteerd met vragen over luipaarden. Toen Anouk haar vraag wilde stellen bleef het stil, ze had het voorbeeld van Sofie gevolgd, ook bij haar kwam er geen geluidje meer uit. Anouk bedacht zich geen moment en ging hulp vragen bij haar vriendin Sofie. Die ging staan en probeerde de vraag met een laatste steminspanning voor te lezen, de hilariteit was groot. Maar hiermee is wel bewezen dat je op je vrienden terug kunt vallen. De laatste quizronde was een lastige. Van alle deelnemers was op de aanvangsdag van het kamp de leeftijd in jaren en maanden uitgerekend. De groepen hadden van iedereen een naamkaartje gekregen op volgorde van leeftijd. Er werd begonnen met: “Wie was afgelopen vrijdag 7 jaar en 2 maanden?” Er werd druk overlegd totdat Jamez zijn vinger opstak. Hij had ook zitten tellen en was met zijn twee onbedoelde acties toch wel de smaakmaker van de avond. Op Anouk en Joep na was het vrij moeilijk. Anouk vroeg zich hardop af of zij 13 was. En wie was er afgelopen vrijdag 12 jaar werd door Joep met vinger en geluid beantwoord: “ik ben 12 jaar”.
Na een korte pauze begon het avondspel voor de junioren. In twee groepen moesten ze via GPS een route lopen en vragen beantwoorden in een app. De route eindigde niet bij de Maat maar ergens in de jungle out there waar ze opgehaald zouden worden. Daan kon ze via GPS volgen. Zoals altijd mogen A-pupillen kiezen of ze mee doen, dit jaar gingen Guus, Kevin en Slaapsmurf mee. Er werd ze nog eens op het hart gedrukt dat het zo’n 10 km lopen was. De twee groepen “MAND!” en “Gerard and friends” waren zo gemaakt. Team “Mand!” maakte een keuzefout bij een splitsing waardoor ze na 25 minuten weer bijna op het beginpunt waren. “Gerard and friends” moesten flink doorstappen om de sluiting van de poort van het recreatiepark om 23.00 uur voor te zijn. 7 minuten voor 11 bereikten ze de poort waardoor ze geen kilometers extra hoefden te smurfen. De achtergebleven smurfen lieten zien over een goede conditie te beschikken. Ook de tweede nacht werd er niet aan slapen gedacht, ook al werden de ogen steeds kleiner en het geluid steeds minder. Met zo’n conditie kijken wij verwachtingsvol uit naar het komende winterseizoen.
Iets voor 2 uur vertrokken drie auto’s om “Mand!” op te gaan halen die de eindplek naderden, een kwartiertje later gevolgd door “Gerard and friends”. Ondertussen waren de omkooptaarten gesneden. Na de wandeling van drie uur gingen de creaties van Joep, Marta en Sofie er goed in. Kort daarna werd het rustig in en rond de Maat.
Op zondagmorgen boog Henkie zich weer over zijn citroenen, gadegeslagen door Willem die verwonderd keek wat Henkie met een vork aan het doen was. Volgens traditie ging Daan om kwart over acht met de toeter rond. Vergezeld door Lise, Roos, Willem, pannendeksels en soeplepels smurfden ze iedereen wakker. Eerder die ochtend kwam er warme lucht uit de koelkast. De beheerder werd ingelicht: “d’r moet nun elektrieker bijkomen”. Terwijl Johan de piccolino’s in de oven legde, dacht Henkie weer creatief: “Als ze er niet allemaal inpassen kun je ze ook in de koelkast leggen, daar gaan er meer in en die verwarmt net zo goed”.
Na het ontbijt werden de zondagochtend spellen uitgelegd. De tussenstand liet zien dat de olifanten nog wel op kop stonden maar dat de verschillen kleiner waren geworden. In theorie kon iedereen nog winnen. Bij de quiz streden meerdere teams tegelijk tegen elkaar. Er was een survivalparcours waaraan Guus met zijn gipsen arm helaas niet mee kon doen. Er moest aan een liaan geslingerd worden, over een brug gelopen en een moeras overgestoken worden met de groep. Een sleutel ophalen, hopen dat die paste om een teamgenoot te bevrijden. Ging het slot niet open, begon het weer opnieuw maar mochten dode kinderen niet meer mee. Een stukje verder moest Gargamel verjaagd worden die tussen smurfen stond. Gooide je Gargamelk om kreeg je punten, omgegooide smurfen zorgden voor negatieve punten. Mike had zich gistermiddag na het NK bij de groep gevoegd en fungeerde in een spel als een soort Gargamel die getikt moest worden. Ondertussen moesten hij en de groepen drie smurfen vinden. Gargamike werd door de groepen als groot wild opgejaagd en schoot over het terrein. De finale van het smurfbal werd gewonnen door de buffels. Ondertussen was de soep warm en werden de rekken van de “warmtekast” gebruikt als dienbladen. Natuurlijk konden de worstenbroodjes er volgens Henkie ook in, maar de oven was groot genoeg. Voordat Daan de eindstand uit ging rekenen kwam er een blikje surströmming op tafel. Toen dat open gemaakt werd, lag het aan de windrichting of je kon blijven staan. Jordi wilde wel een stukje eten. Aan de omringende kinderen werd het advies gegeven uit de buurt te gaan staan i.v.m. kotsgevaar. Met zijn neus dichtgeknepen begon het kauwen. Nadat hij de vis had doorgeslikt vond Jordi alles lekker wat over was. Daan had de eindstand berekend en weer had het team van Marta gewonnen. Maar volgend jaar gaat Marta het moeilijk krijgen, er smurfde namelijk een Gerard op het terrein.
Abel, Adam, Aminata, Anouk, Aron, Bram, Chiara, Elise, Guus, Haris, Jade, Jamez, Jimi, Joep, Jordi, Jorg, Kevin, Kick, Lieve, Lise, Mariam, Marta, Mike, Niels, Nina, Roos, Sarah, Sofia, Sofie, Thomas, Timo en Willem namens de begeleiding bedankt dat jullie er samen een fantastisch kamp van hebben gemaakt.